Classical waves

  Voor ik verslag doe van de dag van vandaag nog even over gisteravond. Het was bijzonder, feeëriek en op een goede manier toch ook wel spannend. Om 17 uur kwamen zwagers Onno en Ad en schoonzus Ciska. Dit om de 60ste verjaardag van Ad nog wat te vieren.Johan en Tina van het havencafe verzorgen elke avond tijdens Sail een barbeque. Het terras was gisteravond zonovergoten, dus we konden prima buiten barbequen.H

Hiierna de trossen weer losgegooid en richting Ij gevaren  voor een uitvoering in de Sail Music Marina. Elke dag hebben ze een concert op een groot podium aan de noordkant van het Ij. Gisteravond speelde het Koninklijk Concertgebouw Orkest o.l.v. gastdirigent Daniel Harding. Heel toepasselijk: de Vliegende Hollander van Richard Wagner, la Mer van Claude Debussy, Le Sacre du Printemps van Igor Stravinsky.Wat " ruwe" stukken, in het geest van de zeevaart. Alleen toegankelijk voor wat kleinere schepen met het oog op de zichtbaarheid voor iedereen. Gebroederlijk en gezusterlijk aan elkaar gehaakt propten de bootjes zich in het met kades omgeven afgezette stuk water. Het was leuk en mooi maar ook wel een beetje gek. Waar je in het Concertgebouw zelf meestal een speld kan horen vallen tussen de muzieknoten door was er natuurlijk veel meer omgevingslawaai. Een grote partyboot aan de buitenzijde kletste en hoste er intussen lustig op los. Niettemin genoten.

Om 22.30 u was het concert afgelopen maar bleef iedereen vanwege het vuurwerk wat op het Ij wordt afgestoken. Zo'n mooi vuurwerk hadden we geen van alle eerder gezien, vooral ook bijzonder ivm boven het water.Maar toen kreeg je het uitvaarspektakel.

Inmiddels was het buiten natuurlijk behoorlijk donker geworden. Wij waren goed verlicht met een lantaarn midden op de boot en onze voor en - achterverlichting aan. Tot onze verbazing waren er diverse boten die geheel zonder verlichting voeren. Als ze dan ook een beetje donker van romp waren, zag je ze helemaal pas bijna op het allerlaatst. Een beetje als de  "de Vliegende Hollander" behalve dat het gelukkig niet mistte.Erg blij waren we dat Paul aan een goede zaklamp gedacht had. Hierdoor konden we menig averij afwenden. Ook zagen we daarmee een lang cordon van boeien (neergespannen om het vuurwerk gebied af te schermen) net op tijd.Toen weer stampend terug over het Amsterdam-Rijnkanaal  en om middernacht veilig in de haven terug.

We hebben als rozen geslapen.